Дарагія мае землякі!

Ад усяго сэрца шчыра віншую вас з надыходзячымі навагоднімі святамі і жадаю, каб вы былі шчаслівымі, каб кожны дзень прыносіў  вам радасць ад родных і блізкіх, ад поспехаў у працы  і ў асабістым жыцці, ад сустрэч з новымі сябрамі і добрымі людзьмі. З асаблівым хваляваннем успамінаю ўсіх сваіх былых сяброў-камсамольцаў,  з якімі побач некалі працаваў, з якімі разам мы ладзілі многія маладзёжныя мерапрыемствы. Добрага здароўя ўсім!

Па волі лёсу я цяпер жыву ў іншай краіне, у Ізраілі. Здаецца, усё ў мяне тут складваецца паспяхова, але душа мая, сэрца маё разам з вамі, дарагія  смалевічане, на маёй радзіме, цаніць якую па-сапраўднаму пачынаеш, калі знаходзішся далёка. Я не забыў свой родны край і свае пачуцці  — ў маіх вершах.

З глыбокай павагай,  Сяргей БУКА, былы першы сакратар Смалявіцкага райкама камсамола.

Сяргей БУКА

МІЛЫ, ДАРАГІ КУТОЧАК РОДНЫ

Мiлы, дарагi, куточак родны!
Вёсачка жаданая мая,
Дзень i ноч цябе вiтаць я згодны,
Думкамi з табой заўсёды я.

Восень лiсце кружыць таямнiча,
Лес маўчыць пануры пад дажджом,
Сэрца ў любы край натхнёна клiча,
Вабiць цеплынёй радзiмы дом.

Ушыркi рукi вольныя раскiну,
Каб абняць , што некалi было
Мне знаёма: выгана раўнiну,
З бабкамi руплiвымi сяло… .

Скончыўся бальшак, крынiчкi ложа-
Усё здаецца так, як i тады:
Помнiцца гумно i горы збожжа,
У час, калi яшчэ быў малады.

Так хачу пачуць дзiцячы гоман-
Толькi цiшыня стаiць кругом.
Смутак на душы: я, быццам дома,
I , як быццам,  нежывым стаў дом.

Хаты, што былi,  асiрацелi,
Зрубы iх маўчаць , спынiўся час.
Не скрыпяць дзiцячыя арэлi,
Што з пяшчотай так вiталi нас.

Вёсачка мая- душа i цела!
Ты прабач мяне ,  што не з табой
Быў у той час , калi ты так хацела,
Смуту каб дзялiў з табой i боль.

…У нутры маiм-нiбы спякота,
Ад таго, што нельга затрымаць
Час жыцця, што жухлай пазалотай
Восень не спыняе асыпаць… .

На фота: Сяргей Бука